Unijny Kodeks Celny (UKC)
Na mocy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. został ustanowiony Unijny Kodeks Celny określający ogólne przepisy i procedury, które mają zastosowanie do towarów wprowadzanych na obszar celny Unii. Rozporządzenie zostało przyjęte 9 października 2013 r., a weszło w życie 30 października 2013 r. i w ten sposób Unijny Kodeks Celny jest stosowany w sposób jednolity na całym obszarze celnym Unii, a także, w określonych przypadkach, poza nim.
Dodatkowo każdy kraj członkowski implementuje unijne prawo celne we własnym zakresie. W Polsce źródłem krajowego prawa celnego jest:
- Ustawa Prawo Celne
- Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej
- Ordynacja Podatkowa
Dług Celny – potocznie cło
Dług celny, potocznie znany jako Cło, oznacza obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych. Wysokość „cła” określana jest na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego, w tym Unijnego Kodeksu Celnego. Do dokonania kalkulacji wymagany jest kod towaru. Określa on rodzaj, przeznaczenie i zastosowanie danego towaru, który jest obejmowany procedurą celną. W Polsce klasyfikację towarów do kodów celnych umożliwia system informacji taryfy celnej ISZTAR, na szczeblu Unii Europejskiej jest to system TARIC.
Zintegrowana taryfa celna TARIC
Zintegrowana Taryfa Celna Wspólnot Europejskich – TARIC to baza danych będąca odzwierciedleniem Wspólnej Taryfy Celnej. Łączy wszystkie środki taryfowe i pozataryfowe, które należy uwzględnić, stosując procedurę przywozu lub wywozu towarów. Polskie dane narodowe (podatki VAT i akcyza) oraz niektóre krajowe środki pozataryfowe niezintegrowane w bazie TARIC dostępne są w krajowej przeglądarce taryfowej ISZTAR 4. Narzędzi to pomaga w stosowaniu przepisów Unijnego Kodeksu Celnego na całym obszarze Unii Celnej.