Prawo celne to normy i zasady, które regulują tryb przywozu towarów z zagranicy na dany obszar celny oraz wywozu towarów z obszaru celnego.
Przepisy celne obejmują regulacje i zasady międzynarodowe, unijne i polskie.
Prawo międzynarodowe
- Akty Światowej Organizacji Handlu (WTO)
- Umowa Światowej Organizacji Ceł (WCO)
Najważniejsze źródła międzynarodowego prawa celnego to porozumienia dotyczące tranzytu. Zawarte w nim przepisy, regulacje i zasady są jednym z najistotniejszych osiągnięć w sprawie zniesienia międzypaństwowych barier handlowych. Po drugiej wojnie światowej, międzynarodowe organy na drodze negocjacji dążyły do ułatwienia procesu przewozu towarów, szczególnie w Europie. W rezultacie opracowano szereg dokumentów, m.in.: dokument w tranzycie T1, Karnet TIR oraz inne ważne procedury (Konwencja ATA, Konwencja CITES, Konwencja w sprawie stosowania Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD, Konwencja o Wspólnej Procedurze Tranzytowej itd.)
Prawo Unii Europejskiej
- Unijny Kodeks Celny (UKC)
- Rozporządzenie delegowane do UKC
- Rozporządzenie wykonawcze do UKC
Prawo celne UE dzieli się na przepisy pierwotne i wtórne. Regulacje pierwotne stanowione jest przez Państwa członkowskie jako część zasad międzynarodowych. Wtórne stanowione jest przez organy unijne.
W przypadku konfliktu norm prawnych z zakresu obu, pierwszeństwo przysługuje zawsze prawu pierwotnemu. Przepisy i regulacje celne wtórne służy realizacji celów wyznaczonych w traktatach UE. Niektóre z aktów prawnych są wiążące, inne nie. Niektóre stosuje się do wszystkich państw UE, inne tylko do wyznaczonych.
Obejmują one:
- Rozporządzenia
- Dyrektywy
- Decyzje
- Zalecenia
- Opinie
Prawo krajowe
- Ustawa Prawo Celne
- Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej
- Ordynacja Podatkowa
Zasady prawa celnego w Polsce regulują postępowanie pomiędzy stroną i urzędem, określają obowiązki strony występującej przed organem, nadają uprawnienia organom do działania.